Troost

Paulette is een ontroerend verhaal over het einde van het leven en over euthanasie, maar vooral over vriendschap en genegenheid. Voor klein en groot vanaf 4 jaar. Gemaakt door 4 psychologen: Amélie Javaux, Corinne Huque, Aurore Poumay, Charline Waxweiler. Illustraties door Annick Masson.

Na het (beeld)verhaal, volgt aan het eind van het boek Een woordje over het levenseinde en euthanasie. De vier psychologen die Paulette schreven gaan dieper in op het thema en bieden handvatten hoe ermee om te gaan, voor grote en kleine mensen.

Joke Bakker heeft in 2018 Stichting de Bonte Vos opgericht. In haar atelier maakt zij troostkleden voor personen, die ernstig ziek zijn en voor jonge kinderen waarvan de vader of de moeder, het broertje of zusje is overleden. Deze kleden worden kosteloos en belangeloos vervaardigd. Joke vertelde dat ze zo’n kleed ook gemaakt had voor een vrouw die wachtte op euthanasie. Deze vrouw heeft haar kleed overal heen meegenomen, er onder geslapen, het om zich heen geslagen. Een kleed met de grootte van een eenpersoons dekbed met foto’s van familie, vrienden, dieren, alles wat haar dierbaar was. Wachtende op de inwilliging van haar euthanasie verzoek. Joke vertelde dat een dergelijk troostkleed steunt, letterlijk en figuurlijk verwarmt in de onzekere tijd van wachten. Hoe bijzonder is dat. Een troostkleed voor je kind met foto’s van haar/hem met familie, vrienden, knuffels, sport, met alles wat belangrijk is voor haar/hem. Een herinnering en troost. Kijk gerust eens op Joke haar site en mocht je geïnteresseerd zijn kun je contact opnemen met Joke en dan gaat zij kijken wat er mogelijk is en wat jullie wensen zijn.

https://debontevos.nl/

Houdoe m’n dochter

Houdoe m’n dochter, houdoe m’n bloed
Gij bent in ’t licht nou, daar is het goed
Achter de sterren, achter de zon
Bij de eeuwige liefdesbron
Achter de regenboog, achter de maan
‘k Heb jou uit liefde laten gaan

Houdoe m’n dochter, ‘t is er daar fijn
Daar is geen lijden, geen paniek en geen pijn
Daar vliegen engelen steeds met jou mee
Daar is het veilig, vol rust en vree
Het leven beneden deed jou veel te zeer
Straks bij de poort zie ik jou weer

Dan gaan we daar boven, ja allebei
weer samen zingen in de hemelse wei
vol bloemen en vlinders en vol met muziek
want daar klinkt de prachtigste akoestiek
Houdoe m’n dochter in het hemelsblauw
Weet dat ik altijd blijf houden van jou

Houdoe m’n dochter, m’n lied is nou uit
Er staan vanaf nou druppels op m’n ruit
Het was me zo lief geweest jou te blijven zien
en bij me te houden ook bovendien
Maar het waar jou te zwaar, ge wilde hier weg
Houdoe m’n dochter, houdoe m’n Meg.

Houdoe!

Liedtekst van Marja Kivits bij het afscheid van haar dochter

*13-05-1993 Megje Mariken Wurpel †17-02-2017

Ik weef jou
ik weef de tranen in mijn leven
ik weef de trots in alle dagen
ik weef de pijn in zachte strengen
ik weef jou, in alle lagen
wie je was, wie je zult blijven
hoe je kijkt en hoe je lacht
wat je gaf en wat ik leerde
weven zal ik, alles wat je bracht
ik weef het missen, en het dragen
ik weef de liefde die is gebleven
ik weef jou met zorg en aandacht
in alle draden van mijn leven

Floortje Agema

Aangedragen door Bianca de Ruijter

Uit: Jij wordt gekend – Floortje Agema, Publicatiebureau In de Wolken.

Zoals geluk gevaarlijk is voor wie er spaarzaam mee omgaat,
voor wie niet-leven een koud kunstje werd, voor wie hier binnenkomt 
en twijfelt aan alles wat mooi is, twijfelt aan zijn plek in de wereld,
voor wie eindeloos teert op het verlangen naar beterschap,

voor wie niet breekbaar wil zijn net zo min als populierensterk 
en wie mij raakt geef ik de wind, voor wie met een bevel tot 
omhakken in de hand rillerig plaatsneemt of juist wil opbloeien 
en zie me, voor wie alleen wil zijn maar het niet langer meer kan.

Zoals geluk gevaarlijk is voor hen die het niet kunnen delen, 
voor wie wel glimlacht maar de snik onzichtbaar en hoog in
de keel heeft, voor wie alles verloor waar hij van hield, voor hen die 
de koek uit de mond sparen en altijd andermans honger stillen,

voor wie weerloos omgaat met de dingen, voor wie iedere 
avond zichzelf het donker van zijn kop injaagt, voor wie de hoop 
heeft opgegeven als een zieke kameraad, voor wie van alles denkt 
maar te weinig uitspreekt, voor wie moe is maar niet meer

in slaap komt en eeuwig ligt te woelen, voor hen die willen leunen,
voor wie onder de mensen wil zijn als onder een warme deken,
voor wie niet weet wie hij is en altijd onzeker, we zijn de leegte, 
zeggen we, we zijn de leegte en weten niet hoe ons te vullen.

Zoals geluk gevaarlijk is voor de roekeloze, voor wie verstrikt zit 
in eigen-ik, voor wie de weerloosheid weg-eet, koopt, slikt, voor wie 
zichzelf bezeert omdat een ander het niet meer doet, voor wie 
stemmen hoort maar zelden een lief woord, voor wie bang is om

verlaten te worden en in een leeg huis thuis te komen, voor wie zélf 
uit voorzorg iemand verlaat, voor wie weet dat het hart op vele 
manieren kan breken en vergeet dat het ook op vele manieren 
weer kan helen, voor wie en voor iedereen is hier de plek.

Marieke Lucas Rijneveld

Aangedragen door Mirjam Hulzebos

Later

Dat de stilte
Zo oorverdovend
Zo missend
Zo ontastbaar zou zijn
Dat het missen zo stil
En zo eenzaam zou zijn
Dat het verder leven
Het gaan en komen
Van beelden en herinneringen
Alles donker maar ook licht kan maken Dat woorden en beeld
Het geluid van wat was
Zo verweven kan worden met het nu En het straks
Dat jouw zijn en schoonheid
Ons zo zou kunnen blijven raken
Dat jij ons leven kleur blijft geven Naast alle schaduwtinten
Dat jij er was
En er nog steeds bent.
Dat jij ons leven sterkt.
Dat jij voor altijd blijft.
Al voel je soms zo ver weg.
Dat jij
Voor altijd leeft.
In ons hart.
En dat iedereen dat weten mag
En dat iedereen dat weet.
Lieve Denise 

© Magda van der Velden 

Aangedragen door Bianca de Ruijter

De boeken van Manu Keirse hebben ons veel gebracht. Hij heeft veel geschreven over het thema ‘Rouw’. We geven als tip graag de titels: ‘Helpen bij verlies en verdriet’ en ‘Vingerafdruk van verdriet’. 

‘Helpen bij verlies en verdriet‘ is een degelijk en vrij dik boek, met heel veel mooie inhoud. Het wordt omschreven als een onmisbare gids voor wie rouwt of een dierbare wil bijstaan in zijn verdriet. Manu Keirse laat in dit boek aan de hand van vele herkenbare voorbeelden zien hoe rouwen niet gelijkstaat aan afscheid nemen, maar aan anders leren vasthouden.

Wil je iets toegankelijkers, met korte aansprekende hoofdstukken, dan is ‘Vingerafdruk van verdriet‘ een aanrader. Het is een boek over leven, over het emotionele leven van iemand die wordt geconfronteerd met het verlies van een dierbaar iemand. Het is niet bedoeld om in één keer uit te lezen, of om eenmaal te lezen en weg te leggen, maar om telkens weer ter hand te nemen.

Aangedragen door Ellen, Bianca en Mirjam

Als leven niet meer leven is…

Als leven niet meer leven is
Alleen nog maar bestaan
Dan is liefde loslaten
En laten we je gaan

Gemaakt door moeder van Denise B

Luister hier naar het ontroerende lied van Claudia de Breij.

Ingebracht door Kit Vanmechelen.

Belofte

Beloof me dat
De bloemen zijn kleuren behouden
Beloof me dat
Niet alles voelt als rouwen

Beloof me dat
Je niet alleen bent met je verdriet
Beloof me dat
Je ook de regenbogen nog ziet

Beloof me dat
Je elke dag nog opstaat
Beloof me dat
Je langzaamaan weer verder gaat

Beloof me dat
Je je zorgen blijft maken
Beloof me dat
Je je blijft interesseren in zaken

Beloof me dat 
Je om anderen blijft geven

Beloof me, blijf voor mij leven 

Jozien Sterre

Aangedragen door Hanneke, de moeder van Jozien

Door Stef Bos en de Zandtovenaar.

Aangedragen door Rob en Ellen Beukema.