Mijn naam is Ellen Swennenhuis en ik ben moeder van twee prachtige dochters. Mijn jongste dochter, Flore, kon het leven niet omarmen. Op haar 13e kreeg ze diabetes I en haar manier van omgaan daarmee uitte zich in anorexia.
Dit was de opmaat naar een jarenlang traject van onderzoeken, diagnoses (waaronder autisme), behandelingen, opnames in klinieken, suïcidepogingen, rechterlijke machtigingen, gedwongen medicatie etc etc. Het heeft niet mogen helpen, Flore zag de zin van het leven niet in en kon zich ook geen toekomst voorstellen. Toen ze 18 jaar was heeft ze zich aangemeld bij het Expertisecentrum Euthanasie en haar vader en mij om steun tijdens dit traject gevraagd. En wij hebben die steun gegeven. Op 8 juni 2022 heeft ze op 21-jarige leeftijd de rust gekregen waarnaar ze verlangde.
Wat betekent de stichting voor ons?
Vlak na de oprichting van de Stichting In liefde laten gaan kwam ik via de verpleegkundige van het Expertisecentrum Euthanasie in contact met de Stichting. Het was een openbaring om ondanks alle liefde en steun die ik al die jaren heb mogen ontvangen, in contact te komen met ouders die hetzelfde hebben meegemaakt. Daarom ben ik blij dat ik me via het bestuur kan inzetten voor de stichting, zodat andere ouders in moeilijke perioden steun en warmte kunnen ontvangen.
Heb ik het leven weer opgepakt?
Ja, ik heb het leven weer opgepakt. Ik werk, ik beweeg, doe leuke dingen met lieve, leuke mensen en kan daar steeds meer van genieten. Herinneringen aan Flore blijven en daar ben ik blij om. In de herinneringen voel ik haar aanwezigheid en die geven soms verdriet maar tegenwoordig ook vaak een glimlach. Ik ben blij dat ik Flore gekend heb, haar moeder heb mogen zijn en van haar heb mogen houden.
Hoe ga ik om met mijn verdriet?
De dood van Flore zorgde bij mij voor een tweedeling: Enerzijds het intense verdriet om haar pijn, het besef dat ik haar niet heb kunnen helpen en het gemis van haar aanwezigheid. Anderzijds – en die kant kan ik na ruim twee jaar steeds vaker opzoeken – is er ook een gevoel van opluchting. Opluchting dat haar lijden voorbij is. Dat ze nu op een plek is waar ze, zoals ik geloof, geen pijn of strijd meer heeft.
